‘Hoeveel regie laten we iemand zelf nemen?’

De cliënten van gedragskundige Frederiek zijn heel divers, net als de problemen waarmee ze bij haar komen. “Dat vind ik leuk, het is elke keer weer een uitdaging.”

“De mensen met wie ik werk hebben een volwassen lichaam, maar ze hebben verstandelijk een lager niveau. Daarmee omgaan, vraagt veel creativiteit. Geen twee cliënten zijn hetzelfde, dus ook hun problemen en de manier waarop we die kunnen oplossen, zijn steeds weer anders. Dat vind ik leuk, het is elke keer weer een uitdaging.

Sommige problemen vragen om een heel praktische oplossing. Zo was er een meisje dat wel eens wat pikte. Ze wist dat dat niet oké was, maar vond het moeilijk om daarmee te stoppen. We hebben haar toen een pasje gegeven dat ze in haar broekzak deed. Elke keer als ze iets in haar broekzak wilde stoppen, voelde ze dat pasje en wist ze: als ik dit doe dan vindt mijn begeleider dat niet leuk. Dat was de stok achter de deur die ze nodig had om niet meer te stelen.

Maar andere problemen zijn ingewikkelder. We hebben bijvoorbeeld een cliënt met een slikprobleem. Zijn eten moet gemalen zijn, maar hij kan juist zo genieten van een koekje. En zijn leven is al zo beperkt doordat hij weinig kan. Wat weegt dan zwaarder, het geluksmoment dat hij heeft als hij een koekje eet, of de kans dat hij zich kan verslikken? We proberen daar dan met zijn allen – familie, behandelaren, begeleiders en ik – een beslissing over te nemen. En dan kan het best dat we ervoor kiezen dat hij toch gewoon een koekje mag eten.

De vraag die we ons elke dag moeten stellen is hoe veel regie iemand kan nemen over zijn eigen leven. Wanneer moeten we diegene beschermen, en wanneer moeten we iemand van zijn eigen keuzes laten leren?”