- Functie
- Ambulant begeleider van kinderen en jongeren met één of meerdere beperkingen
Twee keer per week gaat Cato naar Heleen, een 5-jarig meisje met een verstandelijke beperking. De ouders van Heleen hebben vijf kinderen. Cato helpt de familie door de zorg voor het meisje op zich te nemen.
“Heleen is een heel schattig meisje. Ze heeft epilepsie en een verstandelijke beperking, waardoor ze bijvoorbeeld niet kan praten en het niet veilig voor haar is om alleen te zijn. Als ik bij haar thuis ben, is mijn belangrijkste taak om haar te vermaken, en daar geniet ik zelf ook elke keer van. Als ik een week niet bij haar langs ga, dan mis ik haar zelfs.
Knuffel
Het begint al als ze na de dagbesteding thuis wordt gebracht met de bus. Zodra ze uit de bus komt, steekt ze haar handen uit om een knuffel te geven. Daarna speel ik met haar en geef ik haar wat te drinken. Ze is graag actief, dus dan gaan we bijvoorbeeld wandelen, op de trampoline of van de glijbaan. En als het zomer is dan is ze helemaal gelukkig, want dan mag ze in het zwembadje.
Schaterlachen
Heleen heeft risicovol gedrag. Ze bijt bijvoorbeeld haar kleren kapot en eet kleine dingen op, maar dan is ze goed af te leiden door iets actiefs te doen. En als ze iets niet leuk vindt, dan kietel ik haar. Ze begint dan al snel te schaterlachen.
In goede handen
Ik vind het heel leuk dat ik een band met haar heb, omdat ik al een tijdje bij haar familie over de vloer kom. En voor haar ouders is het ook fijn dat ik kom: zij hebben dan even meer tijd voor hun andere kinderen en ze weten dat ze bij mij in goede handen is. Als ik op vakantie ga dan vinden ze dat jammer. Dan zeggen ze: we gunnen je je vakantie, maar we vinden het zo fijn als je komt. Dat is heel gaaf om te horen.
Genietmomentje
Ik ervaar het zelf ook echt als een genietmomentje voor ons tweeën als ik daar ben. Soms ben ik moe als ik naar haar toe ga, maar ik knap er echt van op als ik tijd met haar doorbreng. Daar krijg ik energie van.”